Биосфера туралы түсінік
Биосфера Жердің тірішлік қабығы деп аталатыны сендерге мәлім. Биосфера терминін ғылымға 1875 жылы австрвялық ғалым Э. Зюсс
енгізген болатын. Ал 1926 жылы орыс ғалымы В. И.
Вернадский биосфера туралы ілімді негіздеп, оның анықтамасын ұсынды.
В. И. Вернадский бойынша биосфера деп ғаламшарымыздағы барлық тіршілік дүнниесі
мен олардың арасындағы өзара зат және энергия айналымы тұрақты жүзеге асатын
жердің ерекше қабығын атайды.
Биосфера атмосфераның төменгі бөлігін, гидросфераны жаие
литосфераның жоғарғы қабаттарын қамтиды. Тіршілік дүниесінің өнімдері олардың
тіршілік ортасы шеңберінен шығып, кеңістік бойынша мейлінше емін-еркін
таралады. Сондықтан тіршіліктің таралу аймағы мен биосфераның шекарасымен
берлық жерде бірдей сәйкес келе бермейді.
Биосфераның жоғарғы және төменгі шекарасы туралы ғалымдар
арасында әлі де нақты мәліметтер жоқ. Тірі организмдер атмосфераның төменгі
бөлігінде, әсіресе 100 м биіктікке дейін өте тығыз орналасады. Бірақ жыртқыш құстар
биікке еркін көтеріледі, мәселен, кондор 7 км биіктікке көтеріле алады. Ал
жоғары көтерілген ауа толқыны микроорганизмдерді, бактериялар мен әртүрлі
спораларды 10 км биіктікке дейін көтереді. Тірі органикалық таралу мүмкіндігін
ескере отырып, биосфераның жоғарғы шекарасын озон қабаты (25—30 км), төменгі
шекарасын Дүниежүзілік мұхиттағы ең терең мұхит шұңғымаларының табаны арқылы
жүргізеді.
Биосфераның құрамы мен құрылымы. Биосфераны құрайтын тіршілік
дүниесінің құрамында мынадай химиялық элементтер кездеседі: сутек,
көміртек, оттек,
азот,
фосфор, кремний. Олар биофильдік элементтер деп аталады. Бұл
элементтердің атомдары тірі организмдерді құрайтын күрделі молекулаларды
түзеді, оларға көмірсутектер, майлар, нәруыздар (белок)
мен нуклейн қышқылдары жатады. Аталған заттар тірі организмдердің құрамында
бір-бірімен тығыз байланыста болады.
Тірі организмдер мен олардын тіршілік ортасы өзара тығыз
байланысып, ұдайы өзгеру мен даму жағдайында болатын жүйелер жиынтығын құрайды.
Биосфераны құрайтын тірі организмдер шартты түрде екі үлкен топқа
біріктіріледі: флора және фауна.
Жер шары биомассасының жалпы салмағы Жердің жалпы массасымен
салыстырғанда (6-1027т) әлдеқайда аз. Биомасса материктер мен мұхиттарда да
біркелкі таралмаған. Материктердегі биомасса мөлшері Дүниежүзілік мұхиттағы биомассадан 800 еседей
көп. Материктерде жасыл өсімліктердің, ал мұхиттарда жануарлардың үлес салмағы
басым болалы (6-кестені қараңдар).
Материктердегі тіршілік дүниесінің, басым көпшілігі
(биомассаның 90%-ынан астамы) тропиктік ормандарда (500 т/га-дан астам)
шоғырланған, ал ең төменгі көрсеткіш биік тау бастары, шөлдер мен полярлық
аймақтарға тән. Яғни, құрлықтағы тіршілік дүниесінің таралуы күн жылуы мен
ылғалдың түсу мөлшеріне тәуелді.
Дүниежүзілік мұхиттағы тірі организмдер тіршілік ету
ерекшелігіне қарай планктон.
Литосфералық тақталар саны тұрақты емес; геологиялық уақыт
аралығында олар рифтілер арқылы бөлшектеніп немесе тектоникалық қозғалыстар
әсерінен қайта бірігіп отырады. Материктер мен мұхиттар географиясынан сендер
жер қыртысының даму барысында бірнеше ірі тақталардың болғаның және олардың
бөлшектенгенін білесіңдер (оларды еске түсіріңдер). Қазіргі кезде Жер шарында 7
ірі және ондаған ұсақ литосфералық тақталар ажыратылады.
Тектоникалық картадан ірі литосфералық тақталарды, рифтілердің
және шұңғымалардың таралу аудандарын анықтаңдар.
Материктік және мұхиттың жер қыртысы. Литосфераның беткі жұқа
қабығы жер қыртысын құрайды. Ол құрамы мен құрылысына қарай материктік және
мұхиттық деп бөлінетінін білесіңдер (олардың айырмашылығын естеріңе
түсіріңдер).
Материктік жер қыртысының жоғарғы бөлігінде шегінді жыныстар
қабаты, ал одан төменде геофизикалық деректер бойынша, гранит және базальт
қабаттары орналасқан. Гранит және базальт қабаттарының шекаралас бөліктерінде
сейсмикалық толқындардың жылдамдығы күрт өзгеретіні байқалған. Мұхиттық жер
қыртысында гранит қабаты болмайды және шөгінді жыныстар қабаты салыстырмалы
түрде жұқа болып келеді. Материктер мен мұхиттардың шекаралас аймақтарында жер
қыртысы өтпелі сипат алады. Жер қыртысының осындай құрылымы Еуразияның Тынық
мұхитпен шектескен бөлігінде кездеседі. Оған аралдар доғасы мен оны бойлай
орналасқан терең мұхит шұңғымалары дәлел болады (оларды физикалық және
тектоникалық карталардан табыңдар).
Материктік жер қыртысы платформалар мен геосинклинальдарға
жіктелетінін білесіңцер. Платформалар аумағында жер бедері көбінесе жазық болып
келеді. Бұл — ұзақ уақыт бойы сыртқы күштер әсерінен жер бедерінің
тегістелуінің нәтижесі. Жазық-платформалық аймақтар құрлық ауданының шамамен
53%-ын алып жатыр. Дүниежүзіндегі аса ірі Шығыс Еуропа,
Батыс Сібір,
Ұлы Қытай, Ұлы жазық пен Орталық жазық, Амазонка, Ла-Плата
және т.б. жазықтар платформалық құрылымдарда орналасқан.
Негіздері архей мен протерозойда қалыптасқан ежелгі платформалар қалқандар мен
тақталардан құралады (ежелгі платформаның құрылысын естеріңе түсіріндер).
Қалқандарда платформаның негізін құрайтын кристалды жыныстар
жер бетіне шығып жатады, оларға көбінесе қыратты-үстіртті жер бедері сәйкес
келеді. Қалқандарды құрайтын жыныстардың ерекшелігіне байланысты оларда үгілу
біршама баяу жүреді. Платформаның қалқаннан тыс, шегінді жыныстармен жабылған
бөлігін тақта деп атайды.
Неотектоникалық қозғалыстар әсеріне ұшыраған платформалар
қозғалмалы сипат алады. Мәселен, мезозой және альпі қатпарлықтары әсерінен
Қытай платформасының тұтастығы бұзылып, бірнеше бөліктерге ажырап кеткен;
қазіргі кезде оның аумағында жерсілкіну жиі байқалады. Сондықтан оны
параплатформа (қозғалмалы) деп атайды. Ішкі күштердщ әсерінен кейбір
платформалардың іргетасында терең жарықтар пайда болып, интрузивті жыныстардың
жоғары көтерілуі жүрген. Соның әсерінен жарылыс күшті жүрген Сібір
және Үндістан платформаларында бағалы металдар мен асыл тастардың
бай кен орындары түзілген.
Бірақ тірі организмдердің ғаламшар табиғатын қалыптастырудағы
маңызы өте зор. Тірі организмдер Жер шарындағы биологиялық зат және энергия
айналымын жүзеге асырады.
Өлемдегі тіршіліктің негізгі қозғаушы күші болып табылатын бұл
процесс үш кезеңде жүзеге асады. Ең алдымен, Күн энергиясының қатысуымен
жүретін фотосинтез процесі нәтижесінде бастапқы (өсімдік текті) органикалық
заттар түзіліп және ауаға көп мөлшерде оттек бөлініп шығады. Екінші кезеңде
бастапқы органикалық өнімдер жануартектес өнімдерге айналады.
Бүгінгі таңда Жер шарының 4 млн км2-ден астам жері ерекше
қорғауға алынған, оларды қорықтар деп атайды. Қорықтар адам аяғы баспаған,
табиғи ландшафтының эталоны болып саналады. Негізінен, сирек кездесетін және
жойылып бара жатқан, "Қызыл кітапқа" енгізілген өсімдіктер мен
жануарларды қорғау шаралары жүргізіледі. Қорықтарда адамның кез келген
шаруашылық әрекетіне тыйым салынған, тек ғылыми-зерттеу жұмыстарын жүргізуге
ғана рұқсат беріледі.
Табиғат ескерткіштеріне ғылыми, тарихи, мәдени-эстетикалық
мәні зор табиғат объектілері жатады. Алғаш бұл ұғымды неміс жаратылыс
зерттеушісі А. Гумбольдт енгізген. Біздің елімізде табиғат ескерткіштері көптеп
кездеседі, олардың ең әйгілілері: Шарын шатқалы, Өншіқұм, Жұмбақтас, Таңбалытас
және т.б.
Қорықшалар дегеніміз — азая бастаған есімдіктер мен жануарлар
санын қалпына келтіру және де басқа шаруашылық мақсаттары үшін уақытша қорғауға
алынатын жерлер. Олар: кешенді, ботаникалық, аңшылық, геологиялық, ландшафтылық
болып бөлінеді.
Резерваттар — өзінің құрылымы жағынан қорықшаларға жақын,
кейбір елдерде (Финляндия, АҚШ) қорық дәрежесімен бірдей табиғи аумақтар.
Ұлттық (табиғи) саябақтар — табиғатты қорғаумен қатар оны ғылыми-ағарту,
мәдени-эстетикалық бағытта да пайдалануды жүзеге асыратын жерлер. Алғашқы
ұлттық саябақ 1872 жылы АҚШ-та
құрылған. Бүгінгі таңда дүниежүзінде 2400-ге жуық ұлттық саябақтар құрылған
(ірі ұлттық саябақтарды естеріңе түсіріңдер). Біздің елімізде де ұлттық
саябақтар құру шаралары қарқынды жүргізілуде.
Осынау жүргізіліп жатқан шаралардың барлығы. Көркем де нәзік,
әсем де тылсым табиғатты мүмкіндігінше өзгеріссіз табиғи бейнесін сақтай
отырып, болашақ ұрпақ қолына тапсыру мақсатын көздейді.[1]
Оставьте свой комментарий
Авторизуйтесь, чтобы задавать вопросы.