Соғыс
жылдарындағы сәбилер үні
Менің туған атам Өкен Әбілмәжінов 1938
жылы, 15 маусымда Алматы облысы, Октябрь ауданы, Көктал ауылында дүниеге
келген. Балалық шағы сұрапыл соғыс жылдарымен қатар өтті.Атамның әкесі
–Әбілмәжін Құрманбайұлы 1941 жылы Ұлы Отан соғысына аттанып, содан қайтып
оралмаған. Ұлы Отан соғысының алдында дүниеге келген, оның зардаптарын басынан
кешірген ұрпақтардан қазіргі күнге санаулысы ғана жеткен. Олардың көбі зейнеткерлікке
де жетпей дүниеден өтіп кеткен. Атам, 1945 жылы мектеп табалдырығын аттады.
Мектептегі алғашқы ұстазы –Қалиев Оспанхан және жұбайы Әлиман деген кісілер,
тек білім беріп қана қоймай, ата-анасының орнында болған. Бұлай айтатын себебі,
әке-шешелері таңның атысы, күннің батысы дала жұмыстарын жасаумен жүрген.Жазғы
каникул деген болмаған. Каникул кездерінде колхоздың әр түрлі шараларына
қатысатын болған. 5-ші класстан бастап колхоздың белді жұмысшыларына айналған.
7-ші класстан кейін Көктал селосындағы интернатқа орналасып, үздік оқып
бітірген. Атам : «Адам қаншалықты қиындық көрген сайын, шыдамды болады
екен.Балалық шақтың аса бір қиын кездері есте ерекше сақталады» - деп соғыстан
кейінгі жылдардағы әңгімесін бізге айтып, М.Мақатаевтың мына өлең жолдарын еске
алады:
Кейінгі
ұрпақ саған салған өткелдің
Сағасында
өткен жастық, өткен күн.
Қаршадайдан
қара шаруа атанған
Сол
әкеңді батыр емес деп көргін.
Аңыздарға
тере жүріп масақты
Рас,
рас көзімізден жас ақты.
Бірақ
сол бір дауыл жылдар, өрт жылдар
Бәрімізді
бір-бір батыр жасапты.
Соғыс жылдарында аянбай жұмыс атқарып, балалық шақтың дәмін сезбеді. Атам еңбек
жолын ерте бастаған. 1957-1959 ж.ж-«Октябрь» совхозында аға бухгалтер,
1959-1973 ж.ж – Басши совхозы бас бухгалтер, экономист, зоотехник, 1974-1986-«Октябрь»
совхозының директоры, 1986-1996 ж.ж – Басши совхозы директорының орынбасары
қызметін атқарған. 1980 жылы – Жоғарғы Сьездің Құрмет Грамотасы, 1982 жылы -
Құрмет Ордені, 2011 жылы – Тәуелсіздікке 20 жыл медалімен марапатталды. Қазіргі
таңда Өкен Әбілмәжінұлы, Кербұлақ және Панфилов аудандарының құрметті
азаматы.Атам биыл 78 жасқа толады, балаларынан 8 немере-3 шөбере сүйіп отыр.
Мен осындай атамның немересі болғаныма қатты қуанамын және атамды мақтанышпен
айта аламын.
Соғыстан зардап шеккен жанұя кемде-кем шығар. Соғыстан кейінгі сәбилердің үні,
тек 1951 жылдан бастап естіле бастаған. Осыдан-ақ қазақ елінің өсуін соғыс
қаншалықты қысқартқанын көруге болады. Саналы өмірін совет үкіметінің
қалыптасуына арнаған, Отан үшін жанын қиған азаматтардың ұрпағы ретінде, барша
жұртты Ұлы Жеңіс күнімен құттықтап, оларға өмірлеріңізді мәнді өткізіп,
балаларыңыздың, немере-шөберелеріңіздің қызығын көріңіздер деген тілек айтамын.
Ернур Даулетов-немересі,
Нұрым орта мектебі,
Математика пәнінің мұғалімі
Оставьте свой комментарий
Авторизуйтесь, чтобы задавать вопросы.